Economen beweren al jaren dat het geld van de superrijken uiteindelijk bij de gewone man terechtkomt. Economen noemen dit ’trickle-down’ economie. Maar dit blijkt in de praktijk niet waar te zijn. De onderstaande figuur, “de mythe van de trickle-down economie”, illustreert dit goed.
De mythe van de “trickle-down” economie
Wijn wordt in het bovenste glas gegoten – het glas van de superrijken – en die wijn sijpelt dan ‘automatisch’ naar de gewone burgers. Deze theorie, dit verhaal, werd populair in de jaren tachtig, vooral in de Verenigde Staten onder president Ronald Reagan. Het verhaal gaat als volgt: als rijke mensen en grote bedrijven minder belasting betalen en overheidssteun krijgen, hebben ze meer geld over. Ze gebruiken dat geld om nieuwe bedrijven te starten of bestaande uit te breiden. Die bedrijven hebben personeel nodig. Dit zorgt voor meer banen, wat de samenleving als geheel ten goede komt.
Maar het blijkt dat welvaart niet automatisch naar beneden druppelt. In werkelijkheid blijft een groot deel van de economische groei en extra rijkdom bij de rijkste mensen, en gewone mensen profiteren er nauwelijks van. De kloof tussen rijk en arm wordt alleen maar groter.
Onderstaand wordt de huidige ongezonde situatie in de wereld weergegeven waarbij al ons geld wegstroomt naar een hele kleine groep superrijken.
De huidige ongezonde situatie in de wereld
Ondanks het feit dat de meeste economen inmiddels bevestigen dat de triple-down economie niet klopt, blijven we leunen op een economisch kader dat niet kan voldoen aan de eisen van de moderne wereld. Het is hoog tijd voor een gezonder economisch model. Een model waarbij het geld niet meer weglekt naar een hele kleine groep superrijken, maar waarbij het geld blijft ronddraaien binnen de gezonde cirkel burgers, bedrijven en overheden, zoals onderstaand weergegeven.
De gezonde situatie met de “Superrijkenbelasting”
Bezoek de boekpagina voor meer info over de “Superrijkenbelasting”.